Vandaag is het Palmpasen
– de zondag voor Pasen. Met deze dag wordt herdacht dat Jezus in
Jeruzalem komt, rijdend op een ezel(sveulen). Tegelijk is Palmpasen
de start van de zogenaamde Goede of Stille Week. Deze week loopt uit
op Witte Donderdag (The Passion in Leeuwarden!), Goede Vrijdag en
Stille Zaterdag. Wanneer het straks wéér zondag is, is dat de dag
dat Jezus opstond uit de dood.
Gisteren was ik op bezoek
bij een voormalig schoolmeester en kinderboekenschrijver. Ik was al
eerder eens bij hem thuis geweest, in Axel, toen ik op vakantie was
in een dijkhuisje in Zaamslagveer. Nu woont hij in de Achterhoek.
Deze schrijver (mooi vak, dat van publicist en schrijver) heeft net
als mijn vader, een lichte fascinatie voor het voormalige klooster
van Sibculo. En zodoende kwam ik bij hem over de vloer.
We spraken wat over kerk,
staat en maatschappij. Of in ieder geval over het geestelijk leven.
De schrijver had mijn zoektocht naar het kloosterleven geanalyseerd,
dankzij mijn weblog. Volgens hem mis ik iets, een gebrek aan
diepgang. En die diepgang moet ik niet zoeken in het klooster, het
rijke Roomse leven. Nee, voor een spade dieper moet ik het zoeken bij
de gereformeerden, bij voorkeur de rechtse hoek.
Mijn gesprekspartner had
al wat onderzoek gedaan. Hij adviseerde me om me te oriënteren op De
Gereformeerde Kerk te Opeinde e.o., onderdeel van De Gereformeerde
Kerken (DGK). Maar aangezien deze kerk wat uit de richting ligt, is
de evangelisatiepost van de Gereformeerde Gemeente (onder auspiciën
van de GerGem te Kampen) een aardig alternatief. Tegenwoordig is S.
de Visser de evangelist van dienst. Hij is een van de opvolgers van
evangelist Segers, vader van CU-politicus Gert-Jan.
Enfin. Daar waar ik flirt
met Rome door mijn oriëntatie bij de Vlaamse trappisten, wil mijn
collega-schrijver mij liever bij de gereformeerde flank hebben. Twee
uitersten, de gereformeerden en de katholieken. Dat zeker. Maar ik
troost me met de gedachte dat ook deze twee geloofsstromen hun
gelijken kennen.
De gereformeerden hebben
hun bevindelijke aard, waarover Wikipedia schrijft: “De groep is
voortgekomen uit calvinisten die na de Reformatie van de zestiende
eeuw, waaruit de protestantse kerken zijn ontstaan, zijn meegegaan in
de vroomheidsbeweging van de Nadere Reformatie. Het persoonlijk
ervaren of 'bevinden' van het christelijke geloof en het leven naar
de Bijbel als het onfeilbare woord van God staan hierbij centraal.
Men gaat vaak terughoudend om met het gebruik van nieuwe technieken,
zoals televisie en internet. Wetenschappelijke ontwikkelingen, zoals
inenting, en voorzieningen als verzekering worden soms afgewezen als
zij mogelijk de uiting van Gods wil of voorzienigheid belemmeren.”
Voor wie hier een goed beeld van wil hebben, is Knielen Op Een Bed
Violen van Jan Siebelink een mooi portret.
De katholieken kennen hun
mystieke leven, zoals de Duitse dominicaan meester Eckhart, O.P. (ca.
1260-1328) en de Moderne Devoten zoals de ascetische boeteprediker
Geert Grote (1340-1384) en de augustijner kanunnik Thomas a Kempis
(ca. 1379/1380-1471), schrijver van de “Navolging van Christus”.
Ook de humanist Desiderius Erasmus van Rotterdam en de latere
hervormer Maarten Luther hebben enige tijd in zo'n gemeenschap
doorgebracht.
En zo ontmoeten de
gereformeerden en de katholieken elkaar toch maar weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten