donderdag 22 februari 2018

Probeerweekenden

“We zullen de reclame wat moeten terugschroeven.” Aldus broeder Guerric van abdij in Westmalle. Via een advertentie in de Vlaamse kranten, hadden de trappisten gevraagd naar single mannen om een weekend te leven als monnik. Maar de twee geplande weekenden zijn volledig volgeboekt.
De verklaring voor die overrompeling? “Bij de inschrijvingen las ik vaak: ‘Ik twijfel er al mijn leven lang over om toe te treden tot een abdij, maar zag nooit mijn kans. Jullie advertentie gaf de doorslag.’ Blijkbaar verlangen heel wat mensen naar een leven als monnik, maar zijn ze niet op de hoogte van de mogelijkheden.” Aldus de Gazet van Antwerpen.
Waarom zou je het klooster in gaan? Het is mij gevraagd, toen ik twee maandagavonden mocht vertellen over mijn ervaring van afgelopen zomer. Ik was tien dagen in het cisterciënzer klooster. Ik heb geprobeerd iets van het monstieke leven te vertellen. Hopelijk heeft mijn publiek er iets van opgestoken.
Het is te hopen. Mijn publiek bestond twee avonden uit jonge pubers.
Ze waren wel geïnteresseerd, maar zo'n monnikenbestaan staat ver van hun af. In deze levensfase. Misschien dat ze over een paar jaar terugdenken aan mijn gedeelde verhaal met hen. En misschien dat er dan ook wel weer probeerweekends in Westmalle worden gehouden.

maandag 19 februari 2018

Eén jaar


Mijn klooster-blog bestaat vandaag precies één jaar. Vorig jaar begon ik met een blog, waarin ik mijn ervaringen wilde opschrijven. Mijn ervaringen met het klooster. Directe aanleiding voor het blog was de komst van de monniken op Schiermonnikoog.
Vorig jaar had ik contact met broeder Paulus van “Schier”. Hij gaf aan dat in dit nieuwe klooster geen plaats was voor mensen zoals ik. Buitenstaander, geïnteresseerde calvinist. Maar ik kon wel altijd contact opnemen met de broeders van het moederklooster in Westmalle. Ik nam contact op met br. Guerric.
We zijn een jaar verder. En een jaar met ervaring. Een bezoek aan de jezuïeten in Amsterdam, waar ik koffie dronk met Nikolaas Sintobin sj. De dinsdag na het Pinksterweekend, de officieuze Derde Pinksterdag, vertrok ik naar Westmalle voor een woestijn-tiendaagse. En in november was ik een dag te gast bij broeder Beda van de Sint-Adelbertabdij in Egmond-Binnen.
Een jaar als contemplatieve calvinist het katholieke leven beschouwen. Een mooi jaar. Ik kijk uit naar het nieuwe “katholieke jaar”.

zondag 11 februari 2018

Single mannen


Twee weekenden. Dat organiseren de broeders van de abdij in Westmalle voor vrijgezelle mannen. De monniken nodigen met een advertentie in verschillende Vlaamse kranten single mannen uit om eens te komen proeven van het leven in de abdij. De mannen moeten dan wel ook leven zoals de monniken en dat is niet van de poes. Want zij staan al om vier uur op om te bidden. En tijdens de dag werken ze ook op de boerderij. Bedoeling van de abdij is om contacten te leggen.
De weekenden zijn van vrijdag tot en zondag. Voor in de agenda, het eerste monastieke weekend is 6 april - 8 april, het tweede weekend is 13 juli - 15 juli. Dat wordt dus reserveren, mannen!

vrijdag 9 februari 2018

Herberg


De monniken op Schiermonnikoog hebben eindelijk hun nieuwe onderkomen gevonden: Herberg Rijsbergen. De vier monniken vestigen zich na 15 januari 2019 in Klooster Schiermonnikoog. Daarmee is een einde gekomen aan de zoektocht naar een nieuw klooster op het Friese Waddeneiland.
De geestelijken kwamen begin 2015 naar Schiermonnikoog vanuit Abdij Sion in Diepenveen. Ze zagen meer toekomst voor hun klooster op het eiland. Het is de bedoeling om nieuwe kandidaten aan te nemen als de vier op hun definitieve plek zitten. De monniken kozen aanvankelijk voor nieuwbouw. Dat stuitte begin 2017 op zoveel weerstand dat ze van hun plan afzagen. In september vorig jaar begonnen ze opnieuw met de zoektocht naar een onderkomen.
Van harte gefeliciteerd, broeders!

maandag 5 februari 2018

Veelvraat

“Waarmee zal ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken
en al wie zijn ze?
Ze zijn als kleine jongens
die op het marktplein zitten
en elkaar het spreekwoord toeroepen:
'Wij fluiten
en jullie dansen niet,
we klagen
en jullie huilen niet.'
Komt Johannes de Doper,
hij eet geen brood en drinkt geen wijn
en jullie zeggen:
'Hij is bezeten.'
Komt de mensenzoon,
hij eet en drinkt
en jullie zeggen:
'Zie die mens, een smulpaap, een dronkelap,
een vriend van tollenaars en zondaars.'
En toch de Wijsheid wordt gerechtvaardigd,
door al haar kinderen.”

Bovenstaand citaat komt uit het evangelie, zoals dat is opgetekend door Lukas. De vertaling komt uit 2007 en is van voormalig jezuïeten-priester Huub Oosterhuis en zijn compaan Alex van Heusden. De dominee preekte hier gistermiddag over. Eten is in het Lukas-evangelie een belangrijk onderdeel.
En niet alleen in de Bijbel. Ook mijn ervaring met de monniken is die van gastvrijheid en eten. Toen ik naar Westmalle ging, werden mijn chauffeur Peter en ik met een warme maaltijd en bier ontvangen. Toen ik een gesprek voerde met broeder Beda van de Sint-Adelbertabdij, een benedictijnenabdij in Egmond-Binnen, stond ook toen een warme prak voor me klaar.
Dat zijn mooie dingen. Een uitgestoken hand. Uitnodiging voor een gemeenschap. We horen bij elkaar, want we eten samen. Ik heb op je gerekend, hier is een bord eten voor je. Wees welkom in de kring van intimi.

donderdag 1 februari 2018

Achter glas

Mijn 'woestijnervaring' in Westmalle heeft om meer dan één reden een geweldige indruk op me gemaakt. Natuurlijk was daar die bevindelijke ervaring, waarmee God me naar Leeuwarden terug stuurde. Hier, in mijn eigen stad, moet ik als een goed bevloeide tuin zijn, een bron waarvan het water nooit opdroogt. Niet voor mezelf, maar wel om 'te vasten': misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukte bevrijden en ieder juk breken.
Niet om die goed bevloeide tuin voor mezelf te zijn, maar om brood te delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt rondloopt, bekommeren om mijn medemensen. De plek van het kerkgebouw, waar ik zondags ter kerke ga, nodigt uit om met deze opdracht actief bezig te zijn.
Maar tijdens mijn tiendaagse in het Vlaamse dorpje leerde ik ook het land kennen. De Vlaamse mentaliteit. De bescheidenheid, die monniken zo siert, maar die de Nederlands sprekende Belgen ook zo kenmerkt. Dat ze je aanspreken met “u”, een Vlaamse volksaard. Ik snap heel goed waarom een aantal Nederlandse broeders hun eigen stad hebben verlaten en ingeruild voor dit dorpje in de Antwerpse Kempen.
Ik luister de laatste tijd vaak naar de cd Achter Glas van Boudewijn de Groot. En ik hoor regelmatig het Belgische land voorbij komen. Zoals natuurlijk in Het Regent In Antwerpen. Maar ook in Het Meisje En Het Blauwe Meer: de hoge Gentse toren, alle Vlaamse wegen, 'mijn lief dacht aan haar Vlaanderenland'.
Of neem opener Heemsteedse Dreef. “In België reed ik door dorpen en steden (…), ik hou van dat land, al wil ik er niet sterven het is het decor van liederen die ik schreef, maar ik kan er niet wonen en zeker niet leven”.
Dat wonen en leven zou ik er wel kunnen. Ik ben dan ook niet zo gebonden aan Heemstede. Wel ben ik voorlopig gehecht aan Leeuwarden. Hier heb ik nog een opdracht te vervullen. Een taak af te maken, gedreven vanuit de profetie van Jesaja.