vrijdag 31 augustus 2018

Biecht

De Rooms-Katholieke Kerk in Australië weigert mee te werken aan het plan van de regering dat priesters verplicht misbruik bij de politie te melden als zij daarover horen tijdens de biecht. Het regeringsvoorstel was een van de aanbevelingen na een onderzoek over seksueel misbruik binnen de kerk.
Een lastig dilemma voor de katholieke geestelijken, in dit geval in Australië. Want misbruik is natuurlijk ongehoord. Je blijft van kwetsbare mensen, zoals kinderen, af. Zo ga je niet met elkaar om. Als er sprake is van misbruik of onrecht, moet daarover een onafhankelijke rechter een oordeel over vellen.
Voor een kerkganger is daar niets op tegen. Immers, geef de keizer wat des keizers is en Gode wat Gods is.
Het dilemma zit hem in de biecht. Want de biechtvader heeft een zwijgverbod. Wat is toevertrouwd aan de vader, blijft binnen de spreekwoordelijke vier muren van het biechthokje. Daar komt bij dat de biechtvader van dienst namens zijn Heer vergeving kan schenken. De priester verleent de boeteling “vrijspraak en vrede” door de sacramentele absolutie, de vorm waardoor de genade van vergiffenis geschonken wordt.
Als de genade van de Heer is gegeven, wat moet een burgerlijke rechter dan nog doen?
Lastig.

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl

zondag 26 augustus 2018

Vergiffenis

Paus Franciscus is in Ierland. En de kerkvorst is een man met een missie, zo lijkt het. Ook tijdens de tweede dag van zijn staatsbezoek (de paus is ook het staatshoofd van Vaticaanstad), heeft Fransiscus gezegd God om vergiffenis te vragen voor "deze zonden" en het "verraad" dat velen hebben ervaren – verwijzend naar het kindermisbruik in de kerk.
Hij kan natuurlijk ook niet anders. De Katholieke Kerk lijdt onder de berichten over kindermisbruik. De kerk lijdt onder dit verraad. Niet alleen de Roomsen, ook de protestanten hebben te maken met misbruik van kinderen, van macht, van alles wat mis kan gaan tussen (kwetsbare) mensen.
Ik vind het mooi dat de paus dit doet. Hij is als kerkvader toch een bepalend gezicht voor het christendom. Ook de protestantse stroming vertegenwoordigt hij in zekere zin – als christen zijn kerkmuren een aangelegenheid voor de gelovigen onderling, niet voor de buitenwacht.
Franciscus is niet mijn paus. Als goede calvinist zie ik de opvolging van Petrus toch iets anders dan mijn katholieke vrienden dat doen. Desalniettemin waardeer ik zoals de paus zich opstelt. Ook in dit 'dossier'.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.

maandag 20 augustus 2018

Congo

Het land Congo is in rep en roer. Het is onrustig in de voormalige Belgische kolonie. Joseph Kabila is geen presidentskandidaat meer. Toch? Of is dit een fabel? Het Nederlands Dagblad meldt: De Congolese president Joseph Kabila houdt hardnekkig vast aan zijn ambt, al had hij beloofd vóór 2018 nieuwe verkiezingen te organiseren en daarna te vertrekken. Nu leidt de Rooms-Katholieke Kerk de protesten tegen hem. Onder het Jezusbeeld hangen de actieposters voor de parochie.
De Congolese broeders. Het doet me denken aan mijn eerste periode in het klooster in Westmalle. Hier werden namelijk ook Congolese cisterciënzers opgevangen. Broeders die in hun thuisland geen onderdak hadden, omdat de parochie was opgeheven. Zo kwam het dat onder meer een bisschop tijdelijk zijn intrek had genomen in het Vlaamse dorpje. Een aantal andere Congolese monniken hadden definitief voor Westmalle gekozen.
Wijze mannen, deze zwarte kerels. Zo aten we een vrijdag kip, geen vlees en geen vis. Ik hoor broeder Samuël nog zeggen: “Zoals de Afrikaanse broeders zeggen: 'Alles wat op twee poten loopt, is geen vlees'.”
Inmiddels is de Congolese bisschop weer huiswaarts, hij kon niet aarden in de Lage Landen. Misschien loopt hij wel mee in de protesten tegen zijn president. Ik weet het niet.
Monniken, religieuze mannen, heiligen, mensen die opkomen voor de armen, die te lijden hebben onder dictatoriaal bewind. Dat is waar de kerk voor moet staan.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.

zaterdag 11 augustus 2018

Shooting Star

Seen a shooting star tonight
And I thought of you
You were trying to break into another world
A world I never knew
I always kind of wondered
If you ever made it through
Seen a shooting star tonight
And I thought of you

Listen to the engine, listen to the bell
As the last fire truck from hell
Goes rolling by
All good people are praying
It’s the last temptation, the last account
The last time you might hear the sermon on the mount
The last radio is playing

Copyright © 1989 by Special Rider Music

dinsdag 7 augustus 2018

Franco's graftombe

De Spaanse regering haalt de resten van oud-dictator Francisco Franco weg uit de Dodenvallei bij Madrid. In het kolossale monument liggen tienduizenden slachtoffers en medestrijders van de generaal.
Alle afmetingen in de zogenoemde Dodenvallei zijn gigantisch. De deuropening is ruim tien meter hoog en maakt van iedere bezoeker een nietig poppetje. De gang in de rots die daarna volgt is 262 meter lang, en op het hoogste punt zit het plafond op 22 meter. Bovenop staat nog een kruis dat zich al op kilometers afstand aftekent. Het is met 150 meter vier keer groter dan het iconische Christusbeeld in Rio de Janeiro.
Maar alleen wie Spaanse geschiedenisboeken bestudeerde weet waar hij echt naar kijkt: het grootste massagraf van Europa. Geen bordje bij het monument geeft uitleg aan de verbaasde buitenlandse toeristen. “Ik geloof dat er een paar graven zijn”, zegt een Engelse student. “Verder weet ik er niet zo veel van.”
Het zijn er wel wat meer dan een paar, zij het onzichtbaar weggewerkt. Achter de strakke muren van de altaren in de basiliek rusten 34.000 voor- en tegenstanders van generaal Franco. De doden vielen tijdens de burgeroorlog van de jaren 30 in de vorige eeuw.
Wat een immens gebouw moet dat dus zijn. Een enorm Christusbeeld. Dat past natuurlijk in de katholieke cultuur van rond de Middellandse Zee. Als nuchtere calvinisten hebben we niet zoveel met deze beelden. Daar valt veel voor te zeggen. Immers, geen beelden maken van God is een gebod. Maar aan de andere kant: ook een Christusbeeld geeft een getuigenis en verwijst door naar iets anders, iets groters.
En Christus als letterlijk beeld van verzoening, dat is daar het om gaat.

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.

zondag 5 augustus 2018

Psalm 138

Ja, verheven de Heer, die de nèderige ziet *
en doorgrondt de tròtse van vérre;

moest ik gaan door het hàrt der ellénde, *
nog hield Gij mijn lèven bewáard,

heft de hand waar mijn vìjanden dréigen: *
uw rechterhànd brengt mij héil.

De Heer voltrekt het voor mij:
tot in èeuwigheid, Heer, uw genáde. *
Laat niet varen het wèrk uwer hánden.

Uit: Het boek der psalmen / uit het Hebreeuws vert. door Ida G.M. Gerhardt en Marie H. van der Zeyde ; getoonzet door Benedictijner en Cisterciënzer monniken ; Katholieke Bijbelstichting
© tekst: 1972 dr. I.G.M. Gerhardt/dr. M.H. Van der Zeyde, vierde verbeterde druk 1997

zaterdag 4 augustus 2018

De Pol

De afgelopen week heb ik doorgebracht op een camping in De Pol. De Pol is een plaats en wijk in de gemeente Steenwijkerland en dankt zijn geschiedenis onder meer aan een viertal kolonies – Frederiksoord, Willemsoord, Wilhelminaoord en Boschoord – van de toenmalige armoedebestrijding. In de kolonie in Willemsoord werden ook joodse armen gehuisvest. Voor deze groep werd een aparte buurt gecreëerd, de Jodenpol. Vanuit die tijd stamt de naam van de buurtschap De Pol.
Het dorpje is te klein om genoemd te worden in Querido’s letterkundige reisgids van Nederland. Waarvan akte. Wel is er vlakbij de kunstbunker bij Paasloo, gebouwd in de Tweede Wereldoorlog om Nederlandse kunstschatten op te slaan. De bergplaats in het Dennenbos bood onderdak aan ongeveer drieduizend kunstwerken uit Nederlandse musea.
Je komt nog eens ergens.
Wat heeft dit met het kloosterleven te maken? Weinig. Maar wel dit. Zo'n evangelisatieweek doet veel denken aan een religieuze gemeenschap als een klooster. Gezamenlijk schouder aan schouder aan het werk, in dienst van de Chief Commander. Hiney matov oema nayim, shèvet achim gam yachad (psalm 133: 1).
Dat dus.