Schooljaar

Morgen beginnen de universiteiten weer met hun schoolprogramma. De boeken zijn weer opgehaald, de lesroosters weer uitgedeeld. We kunnen er weer tegenaan.

Hoewel, 'we'? Ik heb de afgelopen maanden een aantal keer gedacht om mij weer als student in te schrijven. Bij een theologische school, al dan niet met een wetenschappelijke inslag. Maar dat is het niet geworden. Morgen begint weer een gewone werkweek als burgerman.

Het is niet dat ik geen studie meer wil doen. De financiële kant van de zaak was zonder meer geregeld. Maar het is vooral een kwestie van invullen van het talent. Mijn talent en cultuuropdracht nu niet ligt als student.

Mijn taak ligt in de combinatie van een aantal talenten of gaven. Vader Michaël gaf mij via een gesprek met Sergej Bolsjakov deze raad mee: “Gebruik uw literaire begaafdheid om het Koninkrijk der hemelen onder de mensen te verspreiden en het Goede Nieuws te verkondigen. Dat is in feite uw plicht,” (uit het boek De Monastieke Tuin van de beweging De Laura Van Abt Poimên).

Ergo, voor mij is dat om de theologie praktisch te maken. Om mij in de armste wijk van Nederland, Heechterp-Schieringen, in te zetten voor mijn naaste. En hierover te schrijven. Op deze manier verspreid ik in woord en daad het Koninkrijk der hemelen en verkondig ik het Goede Nieuws.

Grote woorden?

Het zijn net zulke grote woorden als Theologie gaan studeren.