Ik ben inmiddels alweer
langer thuis uit het klooster, dan dat ik in het klooster heb
verbleven. Dat betekent dat er dus enige afstand is gekomen. De
waarheid is dat de overgang vanuit de abdij naar Leeuwarden een
grotere stap was, dan van Leeuwarden naar Westmalle. Dat betekent dat
ik het goed heb gehad bij deze katholieke broeders. En ik heb het ook
inderdaad goed gehad bij de mannen van Westmalle.
Bij mijn afscheid vroegen
de broeders wanneer ik weer terug kwam naar Westmalle. Dat weet ik
niet. Het is nu goed om de tijd te nemen. Om mijn woestijnreis
tijdens de klooster-tiendaagse op te laten inwerken. Westmalle heeft
me goed gedaan, zo'n gemeenschap bevalt mij goed en ik viel bij deze
gelovige mannen ook in goede aarde. De wederzijdse sfeer was meer dan
goed.
Maar ik ben er van
overtuigd dat ik voor nu een taak in de wereld heb te volbrengen. De
vocatio externum was sterk, zeker. Maar de vocatio internum was net
zo sterk. Voor nu moet ik mij dienstbaar opstellen voor het welzijn
van mijn eigen stad. Teruggaan naar Westmalle zal op korte termijn
waarschijnlijk eerder als retraite-leider zijn dan als
kandidaat-monnik.
Dat neemt niet weg dat ik
op termijn alsnog kan kiezen om het klooster in te gaan. Maar dat is
voor later. Eerst nog een week Paasloo. Eerst nog KerkInDeStad. Eerst
nog er op uit.
Dit blog verscheen eerder
op mijn site.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten