Het land Congo is in rep
en roer. Het is onrustig in de voormalige Belgische kolonie. Joseph
Kabila is geen presidentskandidaat meer. Toch? Of is dit een fabel?
Het Nederlands Dagblad meldt: De Congolese president Joseph Kabila
houdt hardnekkig vast aan zijn ambt, al had hij beloofd vóór 2018
nieuwe verkiezingen te organiseren en daarna te vertrekken. Nu leidt
de Rooms-Katholieke Kerk de protesten tegen hem. Onder het Jezusbeeld
hangen de actieposters voor de parochie.
De Congolese broeders.
Het doet me denken aan mijn eerste periode in het klooster in
Westmalle. Hier werden namelijk ook Congolese cisterciënzers
opgevangen. Broeders die in hun thuisland geen onderdak hadden, omdat
de parochie was opgeheven. Zo kwam het dat onder meer een bisschop
tijdelijk zijn intrek had genomen in het Vlaamse dorpje. Een aantal
andere Congolese monniken hadden definitief voor Westmalle gekozen.
Wijze mannen, deze zwarte
kerels. Zo aten we een vrijdag kip, geen vlees en geen vis. Ik hoor
broeder Samuël nog zeggen: “Zoals de Afrikaanse broeders zeggen:
'Alles wat op twee poten loopt, is geen vlees'.”
Inmiddels is de Congolese
bisschop weer huiswaarts, hij kon niet aarden in de Lage Landen.
Misschien loopt hij wel mee in de protesten tegen zijn president. Ik
weet het niet.
Monniken, religieuze
mannen, heiligen, mensen die opkomen voor de armen, die te lijden
hebben onder dictatoriaal bewind. Dat is waar de kerk voor moet
staan.
Dit blog verscheen ook op
FritsTromp.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten