In mijn oriëntatie op
het kloosterleven, ben ik vandaag in Egmond geweest. Hier is de
Sint-Adelbertabdij, levend volgens de Regel van Benedictus van
Nursia. Mede op advies van br. Guerric, die ik in Westmalle heb leren
kennen, heb ik contact gezocht met de Egmondse broeders.
En zo zat ik vanmiddag
tegenover broeder Beda, prior van de abdij. We bespraken het
monastieke leven. De missie van de Benedictijnen is: gastvrijheid.
Dat betekent niet de wereld in, maar wel openstaan voor de wereld. Of
beter: de deur letterlijk open zetten voor de passanten. Want iedere
gast is Christus – wat kun je beter doen dan de gast Christus in je
eigen woning opnemen?
Kloosters zijn plekken
waar monniken het vuur bewaken. Het vuur van Gods liefde en
vriendschap voor de mensen. Het zijn zomaar wat losse gedachten, die
na deze mooie middag door mijn hoofd tuimelen.
Het mooiste was misschien
wel het afscheid. Een stevige broederlijke knuffel in de poort van de
Sint-Adelbertabdij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten