zondag 27 augustus 2017

Talent

Wat is talent? Wie bepaalt wat jouw talent is? Ik deed ook een Talentendag in Stania State, een state of stins in Oenkerk. Mijn talent bleek die van de schrijvende entertainer te zijn. Net als bij anderen, bij wie het uitspreken van hun talent hun ogen begonnen te stralen, was dat ook bij mij het geval. Als ik de mede-deelnemers zou moeten geloven. Want dat kun je natuurlijk zelf niet zien, hoe je ogen erbij staan.
Inmiddels zijn we vier jaar na “Stania State”. Ik kan in alle bescheidenheid wel zeggen, dat ik het ambacht van het schrijven inmiddels wel beheers. In elk geval heb ik dit talent zodanig onder de knie, dat ik hiermee naar buiten kan treden. Ik schrijf journalistieke teksten voor verschillende media, maar ik blog vooral. Minstens elke dag één stukje.
De grote vraag is nu natuurlijk, wat ik als schrijvende entertainer ga doen. Waartoe zet ik mijn ambacht in? Sschrijven is één ding, maar dat ook nog ten dienste stellen van een hoger doel is een ander ding. Welk entertainment is aan mij besteed? Schrijven is sowieso een “luxe-product”, dus in feite is elke manier van publiceren een vorm van vermaak.
Misschien komt dat antwoord wel uit het gesprek dat Sergej Bolsjakov had met vader Michaël. Bolsjakov leefde tussen 1901 en 1990 en was een Russische emigrant, die langs talloze Europese kloosters trok, om het leven van de monniken te beschrijven en de oecumene te bevorderen. Dit gesprek is opgenomen in het boek De Monastieke Tuin van de beweging De Laura Van Abt Poimên.
In dit gesprek is één opmerking, waarbij ik bij het lezen werd aangesproken. Alsof de gesprekspartners zich richten tot mij: “Ik geef u een soortgelijke raad. Gebruik uw literaire begaafdheid om het Koninkrijk der hemelen onder de mensen te verspreiden en het Goede Nieuws te verkondigen. Dat is in feite uw plicht.”
Mijn literaire begaafdheid, wie ben ik om dat over mijn eigen schrijverij te zeggen? Natuurlijk, dat talent om te schrijven heb ik wel. Maar mijn literaire begaafdheid? Als ik kijk naar andere schrijvers, val ik in het niet. Ik mag niet eens in de schaduw staan van mensen als Martin Bril, Gerard Reve, Primo Levi, Huub Oosterhuis, Nico ter Linden. Om maar eens een handvol namen te noemen.
Maar misschien moet ik deze vergelijkingen maar niet te vaak doen laten opgaan. En moet ik maar gewoon geloven in deze opdracht. Om te schrijven, over het Koninkrijk der hemelen en het Goede Nieuws. Twee mooie onderwerpen. En een doel om te schrijven.

Dit blog verscheen eerder op Modern Times.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten