Buwalda

Vorige week was ik bij Matthijn Buwalda. Niet persoonlijk, maar bij zijn uitvoering van Hotel De Hoop. Ik was er niet kapot van. Maar andere bezoekers wel, zij bescheurden zich van het lachen. Die Matthijn spreekt dus wel een bepaald publiek aan. Dan zullen zijn shows en liedjes in een behoefte voorzien.

Maar die behoefte is niet mijn behoefte.

Deels omdat zijn humor niet overeenkomt met mijn gevoel voor humor. Nu is dat niet zozeer het ergste, want dit soort verschillen maken ons mensen weer uniek. Dat houd ik me voor. Niet iedereen houdt van Freek de Jonge.

Een andere reden dat ik niet zoveel van Matthijn Buwalda houd, is zijn muziek. Zijn liedjes sturen wel heel erg op het gevoel. Het is dan ook niet vreemd dat een aantal Buwalda-songs zijn opgenomen in het Liedboek van Opwekking. Ook tekstueel passen zijn nummers uitstekend in het geheel.

Want in de teksten van Matthijn gaat het heel erg veel over 'mij' of over 'jou'. Een individualistisch geloof. Egocentrisch, zo je wilt. Niet egoïstisch, door alleen maar aan jezelf te denken. Maar wel met jezelf als middelpunt, waar alles om draait. Bij voorkeur gaat het om 'mij', maar vooruit, ter bemoediging kan het ook over 'jou' gaan.

Ik ben de laatste die ontkent dat een persoonlijke relatie van belang is tussen God en mens. Maar alleen deze constatering is te kort door de bocht. Want er bestaat ook nog iets als een collectief geloof. Daarvan heb ik in het klooster in Westmalle iets mogen proeven.

Geloven is ook iets gemeenschappelijks. Het is misschien júist iets gezamenlijks. Als je letterlijk schouder aan schouder in de koorbanken staat, tussen de monniken (of nonnen) in. Je komt maar gewoon naar de kerk, ook als je geloof op een dieptepunt ligt. Het ritueel van het samen zingen kan je bemoedigen, kan je weer over een drempel heen zetten om de knop om te zetten richting God. En als jij niet gelooft, dan doet je broeder naast je dat wel voor je. Omdat je samen in het klooster woont.

God hangt niet af van jouw emotie op dat moment.

In dat klooster voeg je je ook in de lange traditie van zingen en Bijbellezen. De zang- en leesroosters bestaan al tientallen, zo niet honderden jaren. Jij zingt en leest hetzelfde wat die andere gelovigen, die je zijn voorgegaan, ook al hebben gezongen en gelezen. Ontspan, jij hoeft het niet te verzinnen. En evenmin zelf allemaal op te lossen.

Schuif eerst maar gewoon aan bij de club.

Maar ja, daar hadden de theaterbezoekers in Kampen vorige week verder geen boodschap aan.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.