Als het regent in de maatschappij, drupt het in de kerk. Wat in de samenleving aan de orde van de dag is, komt in de kerk ook voor – maar dan fors minder, maar toch. Het aantal huwelijken dat in de burgermaatschappij op de klippen loopt, is drie keer zo hoog als het aantal ontbonden huwelijken van kerkgangers. Het aantal verslaafden aan drugs is in de ‘reguliere’ samenleving groter dan in de kerkelijke wereld. Om maar eens wat te noemen.
Kindermisbruik komt ook voor in de kerk. Fors minder dan bij bijvoorbeeld turnverenigingen of zwembonden. Maar toch, het komt voor. Omdat de kerk een hoge moraal heeft (terecht, overigens), weegt elke aanklacht van misbruik zwaarder dan buiten de kerk. Waarmee we niet moeten doen alsof kindermisbruik buiten de kerk minder erg is of er niet toe doet.
Kindermisbruik, dus. Drie broeders van de oecumenische gemeenschap van Taizé hebben minderjarigen seksueel misbruikt. De gemeenschap, die bekend staat om de ontvangst van duizenden jongeren uit de gehele wereld, geeft op eigen initiatief openheid van zaken. Het misbruik vond plaats tussen de jaren vijftig en tachtig van de vorige eeuw. Het gaat om vijf slachtoffers. Twee van de drie betrokken broeders zijn meer dan vijftien jaar geleden overleden. De derde broeder woont nog in de kloostergemeenschap, maar heeft volgens de Nederlandse broeder Jasper ‘al sinds heel lange tijd geen verantwoordelijkheid meer in de ontvangst van de jongeren’. Er zijn geen Nederlandse broeders of slachtoffers bij betrokken. De eerste concrete melding dateert van 2010, maar geen van de slachtoffers wilde aangifte doen. De gemeenschap geeft nu openheid van zaken.
Zo’n zeven jaar geleden kwam ik in aanraking met Taizé. In Leeuwarden werd de Landelijke Taizé Jongerenontmoeting gehouden, georganiseerd door lokale kerken en de Franse broedergemeenschap van Taizé. Het maakte grote indruk op me, waarmee voor een belangrijk deel mijn monastieke roeping is gelegd.
Doet de openheid over het misbruik iets af aan die ervaring van een aantal jaar geleden? Absoluut niet. Misbruik is misbruik en monniken zijn niet anders dan burgermannen en -vrouwen. Het toont aan dat als het regent in de samenleving, dan drupt het in de kerk.
Ook in een klooster in Bourgondië, Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten