Het kruisbeeld aan de
muur
knijpt begrijpend een
oogje toe
hoeft niet te zien wat
daar gebeurt
Het kruisbeeld aan de
muur
knijpt begrijpend een
oogje toe
iedere kostganger
hoe vreemd ook
is zonder zonde voor Zijn
aangezicht
© Vreemde Kostgangers –
Leven zat in de stad
Tekst: Boudewijn de
Groot, 2017
Het kruisbeeld aan de
muur is afkomstig uit het klooster van Westmalle. Toen ik in de zomer
van 2017 twee weken te gast was bij de cisterciënzers, nam ik deze
relikwie mee naar huis. Of nou ja, relikwie? Ik moest het gewoon
kopen in de winkel. Overigens nam ik toen ook het psalmboek mee, uit
het Hebreeuws vertaald door Ida G.M. Gerhardt en Marie H. van der
Zeyde en getoonzet door Benedictijner en Cisterciënzer monniken.
Waarom nam ik, als
calvinist van boven de rivieren, een Christusbeeld mee naar huis? Was
niet een van de winsten van de Reformatie, dat de heiligenbeelden uit
de kerken werden geslagen? Immers, gij zult u geen gesneden beelden
maken. Daarbij, alsof die beelden zelf iets kunnen uitwerken. Nee,
het gaat me niet om de uitwerking dat een beeld heeft.
Wel is het een tastbare
herinnering aan mijn intense kennismaking met het kloosterleven.
Eveneens is het een hulpmiddel in het evangeliseren. Niet het beeld
zelf heeft krachten, maar het verwijst wel letterlijk naar de
Lijdende Knecht. Net zoals een kerkgebouw in zichzelf geen redding
brengt, maar wel letterlijk wijst naar boven.
Het kruisbeeld aan de
muur. Als ik het kwijt ben, is mijn geloof niet verdwenen. Nu het aan
de muur hangt, is het een extra ondersteuning voor mijn geloof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten