Buiten de kerk groeit de
kritiek op de aanpak door Paus Franciscus op het misbruikschandaal.
Dat meldde Nieuwsuur zaterdag. Grootste punt van bezwaar: zijn trage
aanpak van dit hoofdpijndossier.
Misschien is de kritiek
terecht. Maar misschien ook niet. Ik denk het laatste. Hoe snel kun
je een wereldwijde kerk in zo'n schandaal veranderen, vernieuwen,
verbeteren? Misbruik moet je straffen, maar de kerk is geen
rechtsstaat. De kerk is het lichaam van de Heer.
Het is de plek waar je
kunt toegeven dat je faalt, dat je hebt gefaald, dat je leven minder
rooskleurig wordt getekend dan je via Instagram laat zien. De kerk is
de plek waar je je fouten en tekortkomingen kunt tonen, zonder dat
daar de straf aan gekoppeld is.
Het is de plek waar je
kunt horen dat vergeving je ten deel valt. En daarmee de opdracht om
te stoppen met bijvoorbeeld misbruik.
Daar ben je een leven
lang mee bezig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten