Verstillen in de veertigdagentijd

Lippenhuizen - In de Piterkerk aan de Buorren in Lippenhuizen wordt in de veertigdagentijd of de vastentijd stil gestaan en tijd genomen voor bezinning en inkeer.

Dit gebeurt rondom het licht van de Paaskaars en een tekst uit de Bijbel, als voorbereiding op Pasen. In deze veertigdagentijd komen deelnemers vanaf 6 maart tot en met 17 april elke woensdagochtend samen om zo tot een geestelijke en lichamelijke rust te komen. Om tot verdieping te komen van de geloofservaring.

Iedereen is van harte welkom. Opgave is niet nodig.

De samenkomsten zijn de woensdag 6, 13, 20 en 27 maart, 3, 10 en 17 april. Inloop vanaf 9.15 u, start is om 9.30 u met de christelijke meditatie. Na afloop is er gelegenheid tot samen koffie / thee drinken in de consistorie.

Bron: De Woudklank

Heilige Woede

Een verjaardagscadeautje: het boek Heilige Woede van de benedictijner monnik Thomas Quartier. Ik kende de auteur al wel. Zijn boek Anders Leven heb ik gelezen op aanraden van de kerkelijk werkster uit mijn gemeente. En in het monastieke tijdschrift De Kovel stond zo'n twee jaar geleden een artikel over Bob Dylan.

Heilige Woede gaat over die beide dingen. Anders leven, als monnik. En Dylan, een outlaw en monnik, als je de 'eisen' van een monnik op diens leven toepast. Eerst even de boektitel. Quartier laat aan de hand van zijn levenskeuze zien hoe je woede kunt transformeren, heiligen, tot een dienst aan God en aan de mensen.

Volgens de van oorsprong Duitse geestelijke is Dylan ook een monnik.“‘De band is zijn kloostergemeenschap,' zegt Quartier. Het versterkt zijn overtuiging dat Bob Dylan de monnik in zichzelf heeft ontdekt, en in zijn liederen leeft: zijn band is een reizend klooster. En Dylan heeft in die kloostergemeenschap de regie. Hij beseft zijn eigen zwakte en laat dus zijn medebroeders uitblinken op hun instrumenten – vooral de gitarist en de drummer schitteren. Maar Dylan is onmiskenbaar zelf de centrale figuur. Een vader abt? ‘Nee, een stichter. Zoals Benedictus van Nursia ooit een groep monniken om zich heen verzamelde en een nieuw klooster oprichtte. Natuurlijk voelt het hier heel anders, maar je proeft eenzelfde bezieling. Bob Dylan is de stichter van een nieuwe orde, inspirerend, tegendraads, radicaal, creatief, revolutionair en volstrekt onmodieus – exact zoals het monnikenwezen bedoeld is.’”

Daar wordt ik door geïnspireerd.

Dit blog staat ook op Een Ander Zelfportret.

Werktuigen van de duivel

Paus Franciscus heeft in zijn slotrede van de driedaagse conferentie over bescherming van minderjarigen tegen misbruik binnen de kerk hard uitgehaald naar plegers van seksueel misbruik.

Zij zijn volgens de paus werktuigen van de duivel en slachtoffers dienen tegen hen beschermd te worden. Ook zei hij dat de "toorn van God" de daders zal treffen. Hij bezwoer dat de katholieke kerk alles zal doen om hen voor de rechter te brengen en dat hij kerkleiders zal aanpakken die misbruik verborgen proberen te houden.

Ook kondigde Franciscus een reeks maatregelen aan die misbruik in de kerk, maar ook daarbuiten, moeten terugdringen. Er moet een nieuwe houding komen tegenover misbruik, waarbij de bescherming van het kind voorop moet staan. Ook wil hij een betere screening van kandidaten voor het priesterambt en betere zorg voor slachtoffers van misbruik.

Verder wil hij dat de katholieke kerk zich meer inzet voor het terugdringen van pornografie, met name op internet, en sekstoerisme.

Bron: NOS

Klein danklied

Journalist Tjerk de Reus promoveerde vorig jaar op de biografie over Ad den Besten. Deze tekstdichter schreef onder meer bijdragen voor het Liedboek voor de Kerken. De Reus sluit zijn biografie af met het Klein Danklied van Den Besten.

Gij hebt, o God, dit broze bestaan gewild

hebt boven ’t nameloze mij uitgetild, –

laat mij dan dankbaar leven de volle tijd,

geborgen in de bevende zekerheid,

dat ik niet uit dit smal en onvast bestand

van mijn bestaan zal vallen dan in uw hand.

Het zou me misschien onopgemerkt gebleven, als dit ook niet de “belijdenistekst” was op de uitnodiging van broeder Joël van de abdij in Westmalle. Hij deed in november zijn monastieke professie, waarvoor hij me indertijd heeft uitgenodigd.

Dit zijn van die mooie onderlinge verbanden.

Zuster Adriana

VEENDAM Zuster Adriana is vrijdag 15 februari na een kort ziekbed overleden. Ze was een zeer gerespecteerd icoon voor vele Veendammers en woonde al jaren in Huize Sint Franciscus.

In haar werkzame leven en ook na haar pensionering, werd zuster Adriana, die eigenlijk Riet van Kessel heette, geroemd en gewaardeerd om haar vriendelijkheid en zorgzaamheid. Ze is 94 jaar geworden.

Zuster Adriana was een fenomeen in Veendam. Met name omdat ze duizenden Veendammers ter wereld hielp zetten. Ze werd geboren in Wamel, nabij Nijmegen, als Riek van Kessel. Ze was de derde en na haar zouden nog negen kinderen komen. Haar ouders waren overleden toen Riek 17 jaar was. Haar oudste zus deed haar best in de opvoeding en werd daarin bijgestaan door een oom en tante. Deze oom bracht Riek later naar de kloosteropleiding in Nijmegen.

Ze heeft geen spijt gehad van haar keuze toe te treden tot de Franciscaner zusterorde, vertelde ze vorig jaar aan De Veendammer. “Als ik mijn leven opnieuw zou mogen doen zou ik het precies net zo doen. Toch heb ik het wel eens moeilijk gehad, vooral tijdens de opleiding omdat je dan geen contact mag hebben met alles wat werelds is, zoals familie.”

Na 4 jaar was de opleiding afgerond en kreeg Riek een nieuwe naam. Ze hoopte dat het Gerharda zou worden, maar die naam was al in gebruik. De congregatie besloot dat ze voortaan Adriana zou heten en stuurde haar naar een klooster waar ze in de keuken zou werken. In 1963 kwam ze naar Veendam.

Al sinds 1931 was in Veendam een kraamkliniek, een bejaardenhuis, een naaischool en aan de overkant van de weg was de kleuterschool. De eerste maanden van 1931 werden alleen katholieken bediend, maar al gauw was iedereen hier welkom. In 1984 moest de kliniek dicht op last van de regering.

Jarenlang was ze hoofd van de kraamkliniek. Uiteindelijk werd ze bewoonster van Huize Franciscus. “Zuster doet ontzettend veel, maar dat merken we pas wanneer ze er een paar dagen niet is,” meldde de directeur vorig jaar. Belangstellenden kunnen maandag 18 februari tussen 16.00 en 19.00 in de kapel van st. Franciscus afscheid nemen van de zuster.

Bron: De Veendammer

Dom Bernardus naar Nijkleaster

JORWERT - Nijkleaster beleeft op zaterdag 16 februari een bijzondere dag. Op die dag verzorgt de Abt van Koningshoeven, Dom Bernardus, een kleasterzaterdag in de Redbadtsjerke te Jorwert.

Sinds een aantal jaren onderhoudt Nijkleaster een band met Abdij Koningshoeven te Berkel Enschot (nabij Tilburg). ,,Wij vinden het heel bijzonder dat Dom Bernardus een zaterdag voor ons gaat verzorgen’’, zegt Hinne Wagenaar, pionier-predikant bij Nijkleaster. Dom Bernardus zal spreken over het thema Leven in stilte, soberheid en solidariteit.

Wagenaar: ,,Maar hij zal zeker ook met ons delen wat hem persoonlijk bezighoudt en bovendien ingaan op onze vragen. Een dag van stilte, bezinning en verbinding.’’

Nijkleaster is in 2012 gestart als pioniersplek van de Protestantse Kerk in Nederland. Nijkleaster streeft naar een nieuw, protestants klooster. Op dit moment wordt gewerkt aan plannen om dit klooster te vestigen op de locatie Westerhûs, net even buiten Jorwert.

Er zijn op dit moment nog een aantal plekken voor deze dag beschikbaar. Aanmelden kan via de website.

Bron: Huis Aan Huis Leeuwarden

Kritiek

Buiten de kerk groeit de kritiek op de aanpak door Paus Franciscus op het misbruikschandaal. Dat meldde Nieuwsuur zaterdag. Grootste punt van bezwaar: zijn trage aanpak van dit hoofdpijndossier.

Misschien is de kritiek terecht. Maar misschien ook niet. Ik denk het laatste. Hoe snel kun je een wereldwijde kerk in zo'n schandaal veranderen, vernieuwen, verbeteren? Misbruik moet je straffen, maar de kerk is geen rechtsstaat. De kerk is het lichaam van de Heer.

Het is de plek waar je kunt toegeven dat je faalt, dat je hebt gefaald, dat je leven minder rooskleurig wordt getekend dan je via Instagram laat zien. De kerk is de plek waar je je fouten en tekortkomingen kunt tonen, zonder dat daar de straf aan gekoppeld is.

Het is de plek waar je kunt horen dat vergeving je ten deel valt. En daarmee de opdracht om te stoppen met bijvoorbeeld misbruik.

Daar ben je een leven lang mee bezig.