De dominee preekte
vanmorgen over de geloofsbelijdenis van de Joden. Volgens de Nieuwe
Bijbelvertaling staat in deze belijdenis: Luister, Israël: de HEER,
onze God, de HEER is de enige! Heb daarom de HEER lief met hart en
ziel en met inzet van al uw krachten. Houd de geboden die ik u
vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek
er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u
opstaat. Draag ze als een teken om uw arm en als een band op uw
voorhoofd. Schrijf ze op de deurposten van uw huis en op de poorten
van de stad. (Deuteronomium 6: 4 – 9)
Het is toeval, denk ik.
Maar deze tekst staat ook op een boekenlegger, dat wij ter
herinnering meekregen uit het klooster van Westmalle. Wij waren op
uitnodiging in dit Vlaamse klooster, vanwege de monastieke professie
en monnikswijding van broeder Joël, een van de Rotterdamse
kloosterlingen. Op zijn kaart staat een net iets andere tekst:
Shema Israël
De Ene is onze God
de Ene alleen!
Liefhebben zul je
de Ene
je God
met heel je hart
heel je ziel
en met al je macht
Wezen moeten deze woorden
die Ik je heden gebied
op je hart
binden op je hand
en merkteken wezen
tussen je ogen
Als protestantse jongens
zoals wij dat zijn, was zo'n ceremonie een bijzondere belevenis. Een
monnikswijding is niet iets wat wij kennen in onze traditie. De
aandacht voor het kloosterleven mag zich weten van een bloeiende
belangstelling. Maar het afleggen van de professie is nog iets heel
anders.
Zo'n monnikswijding heeft
invloed op de dag. Een aantal diensten zijn geannuleerd, en de
eucharistie, waarin deze plechtigheid plaatsvindt, is vervroegd. In
principe wordt de liturgie van de mis gebruikt, aangevuld met rites
voor de monnikswijding. Met de nodige gebeden en formulieren.
Tijdens de professieritus
en monnikswijding neemt vader abt plaats in zijn zetel voor het
altaar. De betreffende broeder gaat naar voren om zijn verlangen om
monnik te worden, aan vader abt voor te leggen. Daarna gaat de
broeder terug naar zijn plek in de koorbanken, waarna de abt de
homilie, de preek, houdt.
Daarna volgt een
ondervraging, waarbij de broeder moet aangeven dat hij bereid is dit
nieuwe leven te volgen, volgens de Regel van Sint-Benedictus en zoals
“onze cisterciënzervaders die voorhouden”. De monnik wil dit,
waarna de oorkonde wordt ondertekend en voorgelezen. Daarna volgt een
zang van de monnik aan de Heer, afgewisseld met het zingen van
dezelfde tekst door de gemeente: Neem mij aan, Heer, volgens uw woord
en ik zal leven, en stel mij niet teleur in mijn verwachting.
De monnikswijding volgt,
waarbij alle heiligen en apostelen afzonderlijk worden aangebeden om
te horen en te redden. Vervolgens een wijdingsgebed en de bekleding
met de witte kovel. Een vredeskus eindigt dit ritueel, gevolgd door
br. Joël, die bij de medebroeders knielt en vraagt: ‘Bid voor mij,
broeder’. De betreffende broeder helpt hem recht, geeft hem de
vredeswens en zegt bijvoorbeeld: ‘De Heer zegene en beware u’.
Als dit is gebeurd, wordt de mis gevierd. Br. Joël, die deze wijding
heeft ontvangen, heeft een rol in de Dienst van de Tafel als
assistent/misdienaar.
Nogmaals, bijzonder om
zoiets mee te maken. Indrukwekkend, jaloersmakend, hoe je je leven op
deze manier in dienst stelt van God.
De Bijbeltekst in deze
uitgave is ontleend aan de Nieuwe Bijbelvertaling
© Nederlands
Bijbelgenootschap 2004
Dit blog verscheen ook op
FritsTromp.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten