Psalm 122

Hoe verblijd was ik toen zij mij zéiden : *

'Wij gaan op naar het huis van de Héer.'

Zo staan dan nu onze vóeten *

in uw poorten, Jerúzalem, –

Jeruzalem, gij, gebouwd als een stád *

tot hechte éenhěid gevoegd.

Het is daarheen dat opgaan de stámmen, *

de stammen van Hem, van Jahwé:

voorschrift voor Israël dít, – *

dat zij loven de naam van de Héer.

Daar zijn ook de zetels gezet ten geríchte, *

de zetels van Davids húis.

Vrede vraagt over Jerúzalem, *

rust voor wie u bemínnen;

er zij vrede binnen uw múur, *

en in uw burchten zij rúst.

Om mijn broeders en om wie mij ná zijn *

laat mij spreken: 'Vrede over ú!'

Om het huis van de Heer onze Gód *

vraag ik dat gij gezegěnd moogt zijn.

er zij de hèerlijkheid Góds: *

Vader, Zòon en heilige Géest.

.

Zo was het in den beginne,

zo zij het thàns en voor immer; *

tot in de èeuwen der eeuwen. Ámen.

Uit: Het boek der psalmen / uit het Hebreeuws vert. door Ida G.M. Gerhardt en Marie H. van der Zeyde ; getoonzet door Benedictijner en Cisterciënzer monniken ; Katholieke Bijbelstichting
(C) tekst: 1972 dr. I.G.M. Gerhardt/dr. M.H. Van der Zeyde, vierde verbeterde druk 1997