Als een goede calvinist
ben ik niet gewend met de mis, zeker niet als deze ter nagedachtenis
is aan een persoon. Tijdens de Reformatie hebben wij, Noordelijke
Nederlanders, alles de kerk uitgeslagen wat ook maar riekte naar
persoonsverheerlijking. Maria, eruit. Een piéta, weg ermee. De
apostelen, hen wezen we de deur. De boeken der leken hadden we niet
nodig, een tussenpersoon al helemaal niet.
Toch heeft het wel wat.
In de brief aan de Hebreeën wordt bijvoorbeeld ook gewezen op de
heiligen, de goede voorbeelden uit de kerkgeschiedenis. Natuurlijk,
we hoeven ons heil niet van deze mensen te verwachten. Maar ter
inspiratie en als voorbeeld kunnen ze zeker wel dienen, ook voor mij
als Bijbelvaste protestant.
Dat is tenminste een
kleine les die ik van mijn katholieke vrienden heb geleerd. Zo viel
mij ook een bericht op naar aanleiding van de gijzelingsactie in
Frankrijk. In een kerk in het Zuid-Franse Trèbes is een mis
opgedragen ter nagedachtenis aan de agent die vrijdag de plek innam
van gewonde burgers tijdens een gijzelingsactie in een supermarkt.
Hij bezweek gisteren aan zijn verwondingen. Ook de drie andere
dodelijke slachtoffers van de schutter die de gijzeling uitvoerde,
werden in de rooms-katholieke dienst herdacht. De bisschop van het
nabije Carcassonne leidde de dienst in Trèbes.
In dit geval bevind ik
mij in goed gezelschap. Gert Jan Segers, leider van de ChristenUnie
en coalitiegenoot van het kabinet Rutte-III, twitterde: “Twee
gelovigen. Redouane Lakdim was bereid te sterven en vermoordde eerst
nog een paar omstanders. Arnaud Beltrame gaf zijn leven om dat van
anderen te redden. Een hemelsbreed verschil..”
Zo is het, Segers. Dat is
een pure vorm van een grote liefde, je leven geven voor een ander.
Dát is inspirerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten