De Rooms-Katholieke Kerk
in Australië weigert mee te werken aan het plan van de regering dat
priesters verplicht misbruik bij de politie te melden als zij
daarover horen tijdens de biecht. Het regeringsvoorstel was een van
de aanbevelingen na een onderzoek over seksueel misbruik binnen de
kerk.
Een lastig dilemma voor
de katholieke geestelijken, in dit geval in Australië. Want misbruik
is natuurlijk ongehoord. Je blijft van kwetsbare mensen, zoals
kinderen, af. Zo ga je niet met elkaar om. Als er sprake is van
misbruik of onrecht, moet daarover een onafhankelijke rechter een
oordeel over vellen.
Voor een kerkganger is
daar niets op tegen. Immers, geef de keizer wat des keizers is en
Gode wat Gods is.
Het dilemma zit hem in de
biecht. Want de biechtvader heeft een zwijgverbod. Wat is
toevertrouwd aan de vader, blijft binnen de spreekwoordelijke vier
muren van het biechthokje. Daar komt bij dat de biechtvader van
dienst namens zijn Heer vergeving kan schenken. De priester verleent
de boeteling “vrijspraak en vrede” door de sacramentele
absolutie, de vorm waardoor de genade van vergiffenis geschonken
wordt.
Als de genade van de Heer
is gegeven, wat moet een burgerlijke rechter dan nog doen?
Lastig.
Dit blog verscheen eerder
op FritsTromp.nl
